قهوه ودانستنیهای آن

قهوه نوشیدنی‌ای است که در سرتاسر دنیا بسیار از آن استفاده می‌شود، زیرا این نوشیدنی علاوه بر خواص اعجاب انگیزی که دارد ، نوشیدنی ای است که در ظواهر متفاوت زیبا برای ارائه به مشتری مطابق با ذائقه مشتری در انواع مختلف طعم و عطر و بو در جهان محبوبیت دارد. در مقاله زیر آنچه که باید درباره قهوه و یا علاقمند به دانستن مطالبی درباره آن هستید را جمع آوری کرده ایم.

قهوه و تاریخچه اصلی درخت قهوه

گهواره اصلی قهوه و درختان قهوه در آفریقا منشا گرفته است، سه نوع دانه محبوب و اصلی قهوه عبارتند از : قهوه عربیکا، قهوه کانفورا و لیبریکا.
جنس‌های اصلی قهوه عربیکا عبارتند از:

Ethiopian Heirloom یا Arabica : طعم‌ها بسته به خاک، ارتفاع و آب و هوا متفاوت است،

Bourbon : طعم پیچیده، شیرین و لطیف

Typical : نشان دادن شیرینی واضح ، تمیز بودن، جسورتر (بدن) از بوربون

انواع دانه های عربیکا، که امروزه به عنوان قهوه نیز شناخته می شود، در منطقه کافا در اتیوپی، هم مرز با سودان جنوبی امروزی کشف شد .

بذر گیاه عربیکا در قرن هشتم از اتیوپی به یمن آورده شد. اعراب یمن در منطقه موکا شروع به رشد دادن دانه ها ، برشته کردن و رساندن محصول نهایی از طریق دریا به اروپا برای تجارت اولیه کردند.
از آن زمان به بعد ، نام موکای یمن در تاریخ قهوه گنجانده شده است. این نام یک نوع گیاه قهوه از نوع عربیکا است که مدتی نیز بندر تجاری معروفی برای خرید و فروش قهوه بوده است.
قرن هفدهم انحصار فروش قهوه در یمن شکسته شد و برخی از بازرگانان هلندی این گیاه را برای رشد به کشور خود آوردند. زمینه برای کشورهای اروپایی برای کاشت در سراسر مستعمرات آسیا و آمریکا فراهم گردید. دانه ای قهوه عربیکا به عنوان محبوب ترین گیاه قهوه در سطح جهان شناخته می شود و غنی ترین طعم های نوشیدنی قهوه را تولید می کند.

گونه Canephora که به عنوان دانه های قهوه نیز شناخته می شود، در کنار رودخانه لومانی، شاخه ای از رودخانه کنگو، کشف و کشت و برداشت شد. این تنوع اصلی در تجارت به دو “نسب” اصلی تقسیم شد که همه آنها به دلیل ویژگی های طعمی مشترک به عنوان دانه های قهوه روبوستا شناخته می شوند. “خط گینه” یا روبوستا در کشورهای آفریقای مرکزی مانند ساحل عاج و جمهوری گینه کشت و توزیع می شود.

رودخانه کنگو یا Conilon ، از کشورهای غرب آفریقا ، مانند جمهوری دموکراتیک کنگو و کامرون در امتداد رودخانه Kwillou می آید. دومین نوع قهوه محبوب پس از عربیکا در این منطقه در نظر گرفته می شود. جایی که تولید دانهه های قهوه روبوستا در ویتنام زیاد است و از نظر کیفیت اوگاندا، ساحل عاج و جمهوری دموکراتیک کنگو است.

انواع لیبریکا یا اکسلسا که به عنوان قهوه جک فروت هم شناخته می شود، در لیبریای قهوه کشف شد و تا اوگاندا و آنگولا امتداد دارد. این رقم در اروپا ، فیلیپین، اندونزی و مالزی به طور گسترده رشد می کند. این نوع دانه های قهوه از محبوبیت کمتری برخوردار است زیرا طعم آن به اندازه دانه های عربیکا غنی نیست و عملکرد آن به خوبی قهوه عربیکا نیست.
همچنین یک خط ترکیبی دیگر بین قهوه عربیکا و قهوه روبوستا به نام تیمور هیبرید وجود دارد که از هیبریداسیون در طبیعت ناشی می شود و اولین بار در جزیره تیمور در اندونزی به وجود ان پی برده شد.
خط هیبرید تیمور دارای ویژگی های غالب دو خط عربیکا و روبوستا به شرح زیر است:
– طعم آن بهتر از روبوستا است اما به خوبی عربیکا نیست.
– توانایی سازگاری با محیط و مقاومت در برابر آفتها و بیماری بهتر از عربیکا است اما به خوبی روبوستا نیست.
– قیمت بالای روبوستا و زیر عربیکا خواهد بود.

دانه های عربیکا به دنبال کشیش های فرانسوی در سال 1857 وارد کشور شدند و در برخی از استان های شمالی مانند Ha Nam و Phu Ly کاشت و برداشت شدند. سپس به تدریج در مناطق مرکزی مانند کوانگ تری، کوانگ بین و ارتفاعات مرکزی کاشت آن گسترش یافت.

تا سال 1908 فرانسوی ها دو نوع باقی مانده از دانه های قهوه را وارد کردند. آنها تشخیص دادند که گونه روبوستا برای آب و هوا، خاک و شرایط زمین ویتنام بسیار مناسب است.

مناطق تولید دانه های عربیکا و روبوستا در ویتنام

با ورود به دوره “دوی موی” در سال 1980، دولت ویتنام افزایش سطح درختان قهوه روبوستا را برای انجام تجارت قهوه در بلوک کمونیستی در آن زمان، مانند جمهوری دموکراتیک آلمان و چکسلواکی سرعت بخشید.
محبوب ترین و اساسی ترین قهوه ای که در مناطق ویتنام رشد می کند، روبوستا، انواع هیبرید تیمور و عربیکا است. ویتنام به دلیل صادرات قهوه سبز روبوستا (محصول خام دانه ای قهوه ) مشهور است. هدف استخراج کافئین از قبیل کپسول ها، طعم دهنده های مصنوعی، قهوه فوری و نوشیدنی های انرژی زا است.

طعم انواع دانه قهوه

هر گونه گیاه قهوه طعم منحصر به فرد خود را مطابق با منطقه رشد ش دارد.

طعم از هر نوع قهوه
ابتدا انواع اصلی قهوه لیبریکا را شرح می دهیم زیرا این گونه کمتر قهوه ی محبوب است. این رقم دارای ساقه ها، برگ ها و میوه های بزرگ است اما عملکرد کمی دارد. یا حتی به عنوان بادگیر برای انواع دیگر قهوه کاشته می شود. همچنین به عنوان یک منبع ژنتیکی برای پرورش چندین گونه محبوب قهوه که در سال های اخیر در برابر آب و هوای سخت مقاوم هستند، استفاده شده است. طعم ترش لیبریا کاملاً شبیه به طعم جک فروت رسیده است.
دانش پایه قهوه
گونه روبوستا برای رشد در ارتفاعات زیر 1000 متر مناسب است. دانه ها در مقایسه با گونه عربیکا بسیار ریز هستند، با عملکرد خوب و محتوای کافئین بالا (کافئین یک ماده دفع حشرات است، اما محیط مود علاقه رشد حشرات زیر 1000 متر است. )
طعم قهوه روبوستا : پررنگ‌تر، تلخ‌تر و ترش‌تر از عربیکاست . روبوستا اسیدی‌تر از عربیکا است و این فقط زمانی صادق است که دانه های روبوستا به آرامی برشته شود، زیرا روبوستا در ارتفاعات کم رشد می‌کند. ترکیبات شکر و اسیدهای آلی کمتر به طعم ترش و تند عربی منجر می‌شوند. همچنین به همین دلیل است که مردم اغلب لوبیا روبوستا یا دانه های روست تیره را می بینند زیرا اگر کمی تفت داده شوند، طعم ترش ،مانند خوردن یک لیمو کامل یا نوشیدن آب سرکه خواهند داشت.

از طرف دیگر، عربیکا برعکس روبوستا است; ارتفاع کاشت محبوب بیش از 1000 متر، عملکرد کم، محتوای کافئین کم در مقایسه با قهوه روبوستا و مقاومت ضعیف در برابر آفات و بیماری ها است.
طعم: معطر، ترش، کمی تلخ، کمتر از روبوستا.
نتیجه گیری کلی بین عربیکا و روبوستا: قهوه عربیکا از نظر کیفیت بهتر از قهوه روبوستا است و از نظر خروجی به دلیل بازدهی خوب روبوستا بالاتر خواهد بود. بنابراین قیمت خرید قهوه عربیکا بسیار چشم نوازتر از روبوستا خواهد بود.
بسته به ترجیحات و ذائقه هر فرد، کسانی که انواع معطر و چای مانند را دوست دارند باید قهوه عربیکا را انتخاب کنند و کسانی که ذائقه آنها با نوشیدنی های تلخ و قوی با شکر یا شیر تغلیظ شده سازگار است از قهوه روبوستا استفاده میکنند. اما لوبیا عربیکا را به خاطر رنگ پریدگی آنها انتقاد نکنید و انتظار نداشته باشید که مانند روبوستا باشد و بالعکس. مثل این است که ماهی را کباب کنید و سپس آن را به گوشت کباب تبدیل کنید.

طعم ها از هر منطقه در حال رشد
طعم قهوه با توجه به هر قاره در سطح جهانی که در آن کشت میشود ویژگی های مشترکی خواهد داشت، اما قطعا استثناهایی وجود دارد. به طور موقت سه قاره با طعم های معمولی قهوه تقسیم میشوند.

ساختار میوه و دانه های قهوه سبز

میوه قهوه معمولی از دو بخش اصلی تشکیل شده است: پوست بیرونی + موسیلاژ که به عنوان پالپ (پالپ/مسیلاژ) نیز دانسته می شود و بخش دانه که شامل پوسته/پوست ، پوست ابریشم (پوست نقره ای) و هسته (دانه) .
موسیلاژ یا پالپ (پالپ/مسیلاژ) برای ایجاد طعم دانه قهوه در طول پردازش اولیه ضروری است. در مقابل، پوسته/پوست نقش مهمی در حفظ دانه های قهوه برای مدت طولانی تری دارد.یک میوه قهوه معمولی، اگر به طور معمول رشد کند، دو هسته ایجاد می کند، در حالی که یک جهش یافته ی یک قهوه پیتبری منفرد و سه دانه (مثلث) ایجاد می کند. یک دانه (پاتبری/کولی)، دو دانه و سه دانه (مثلث).

یک باور که تایید هم نشده این است که تک دانه ، عطر و طعم کامل تری می دهد، در حالی که در کشورهایی مثل ویتنام و کنیا که قهوه تولید می کند، این مورد به عنوان یک اشکال در نظر گرفته می شود که باید از بین برود.
هر دانه سبز قهوه در انواع مختلف و از هر نوع قهوه ،اندازه متفاوتی وجود دارد . بنابراین الک لازم است. هدف این است که بو دادن قهوه را به دلیل مقدار حرارتی که به هر دانه قهوه منتقل می‌شود، آسان‌تر کند. دانه سبز یکنواخت خواهد بود و هنگام خرید محصول به روانشناسی کاربر ضربه می زند یعنی بزرگ و یکنواخت، دیدن آن خوب است .

بسته به کشور تولید ، روش متفاوتی برای طبقه‌بندی دانه های قهوه بر اساس اندازه‌ها/الک‌ها و بر اساس اعداد یا حروف وجود خواهد داشت و افراد ، استاندارد معمولی را با استفاده از اعداد استفاده می‌کنند، به عنوان مثال:
S16، در اینجا S نمایش دهنده اندازه صفحه نمایش یا غربال است. یک الک ، سوراخ های زیادی خواهد داشت، قطر هر سوراخ در غربال 1/64 اینچ است، بنابراین S16 به معنای 16/64 اینچ میباشد که اندازه هسته سبز رنگ را دریافت خواهید کرد.
P : دانه Pacas است و Mk : دانه Moka و عدد اندازه غربال است. مثلا Mk12 به معنی دانه موکا با الک S12 است

فرآیند برداشت دانه های قهوه

مثل بسیاری از درختان میوه دیگر، اگر می خواهیم از داشتن قهوه خوب و با کیفیت لذت ببریم، باید منتظر بمانیم تا دانه برسد. زمانیکه سطح قند در دانه در اوج خود است، قند موجود در گیلاس قهوه ، کلید طعم خوب قهوه است. بنابراین، نسبت قیمت میوه رسیده هنگام برداشت ،گرانتر از میوه زنده / جوان خواهد بود.

انواع برداشت دانه های قهوه

دو نوع برداشت قهوه وجود دارد: برداشت دستی و برداشت ماشینی

برداشت دستی: که مناسب برای زمین های چالش برانگیز، و مکانیکی، مناسب برای مزارع قهوه میباشد. در این نوع برداشت فقط میوه های رسیده با دست ، دستچین میشوند که بسیار پرکار و هزینه بر است.
منطقه کشت قهوه از خط استوا به دو نیمکره تقسیم می‌شود و بیشترین مقدار برداشت محصول در یک سال است. دانه‌های قهوه بلافاصله رسیده نمیشوند، اما به تدریج طی حدود سه ماه بالغ می‌شوند. قهوه عربیکای معمولی حدود 1 تا 2 ماه قبل از قهوه روبوستا برداشت می شود، برخی از کشورها در هر دو نیمکره قرار دارند، بنابراین یک محصول کوچک برداشت اضافی ،وجود خواهد داشت.

تصویری از فصل برداشت قهوه در دو نیمکره
در نیمکره شمالی برداشت قهوه از اواخر زمستان تا اوایل تابستان خواهد بود. در نیمکره جنوبی، از اواخر تابستان تا اوایل زمستان است.

به دلیل ماهیت تنها یک برداشت، طعم قهوه ای که نوشیده میشود تا پایان سال کاهش می یابد زیرا قهوه قدیمی است. به عنوان مثال، دانه های قهوه ویتنامی که در مناطق Gia Lai و Kon Tum رشد می کند، معمولاً طی ماههای اکتبر و دسامبر برداشت می شود. بعد از آن، میوه را فرآوری کرده و به مدت دو ماه دیگر نیز نگهداری می کنند تا طعم ها تثبیت شود. بنابراین تقریباً چهار ماه طول میکشد، یعنی در حدود مارس تا آوریل، قهوه جدیدی برای نوشیدن داشته باشیم .
وقتی موارد بالا را بدانیم، دیگر تعجب نخواهیم کرد که چرا قهوه در پایان سال دارای طعم کمتر با کیفیتی میشود. این مورد ذاتاً اجتناب ناپذیر است، و همچنین شما باید به این مطلب آگاه باشید که در کدام فصل قهوه کاشته شده را خریداری کنید.
برداشت قهوه به روش ماشینی : در این روش تمام میوه های قهوه بصورت اتوماتیک و به یکباره از شاخه جدا میشوند. این روش برداشت هزینه کمتری نسبت به برداشت بصورت دستی میبرد ، و البته دانه ای نارس قهوه و رسیده ان همزمان برداشت میشود . بعد از برداشت اولیه نوبت به فراوری دانه های قهوه میرسد که این مرحله هم طی چند فرایند صورت میگیرد که به ان میپردازیم .

دانه‌های قهوه پیش‌فرآوری با هدف مهم حفظ طعم دانه‌ها هستند و مدت زمان نگهداری دانه های قهوه طولانی‌تر خواهد بود. بسته به روش های مختلف پردازش، طعم دانه کم و بیش حفظ می شود. در این جا فقط سه روش اصلی و پرطرفدار را به طور خلاصه معرفی می‌کنیم: 1- فرآیند طبیعی/خشک، 2- فرآیند شستشو 3- فرآیند عسل (فرایند پالپ/عسل).
پردازش اولیه
-فرآیند خشک مقدماتی (طبیعی/خشک): دانه های قهوه را حدود یک ماه در آفتاب خشک کرده و گاها آنرا زیرو رو میکنند تا دانه ها به رطوبت لازم برسند. این به قند موجود در میوه کمک می کند تا به دانه قهوه تبدیل شود.دانه ها را معمولا به فاصله 50 سانتی متری از سطح زمین خشک میکنند تا قهوه آغشته به بوی خاک نشود. قهوه آغشته به بوی خاک ، هنگام دم کردن بوی خاکی مرطوب میدهد. نقاط قوت آن در این است که بیشترین میزان قند را حفظ میکند بنابراین دانه های قهوه در این نوع پردازش اولیه میتواند بدترین طعم را داشته باشند . نقطه ضعف این پردازش ،مناسب برای مکانهای با آفتاب زیاد میباشد و گران و باکیفیت است .

– فرآیند شستشو یا کاملاً شسته شده: دانه های قهوه را برداشته تا پوست و گوشت میوه را به هم سایش میدهند تا جایی که فقط قسمت کوچکی از میوه و پوسته دانه قهوه باقی بماند. سپس آن را با مقداری آنزیم خیس کرده تا از 12 تا 36 ساعت تخمیر شود. مرحله آخر شستن و خشک کردن دانه های قهوه است. این به دانه های قهوه کمک می کند تا سریعتر به رطوبت مورد رسیده و زمان پیش پردازش را کوتاهتر کند. نقطه قوت ، ارزانترین روش سرمایه گذاری در مقیاس صنعتی . نقطه ضعف طعم دانه ها به قدر کافی غنی نیست . منبع آب باید پس از پایان پردازش یطور مناسب تصفیه شود ، در غیر اینصورت زمین را آلوده میکند.

اگر کسی تا به حال روبوستای رشد یافته در ویتنام را با دو روش پردازش خشک و پردازش مرطوب خریداری کرده باشد، تعجب خواهد کرد که چرا روبوستای پیش فرآوری شده خشک ارزان تر از روبوستای مرطوب است؟! به دلیل پردازش اولیه خشک در ویتنام، بنابراین طعم آن شنی و تند و دلچسب است. بنابراین خرید قهوه با کیفیت را میتوانید با این دو نوع دانه قهوه تجربه کنید.
فرآیند عسل/ خمیر: یک روش اولیه پردازش است که دو روش فوق را ترکیب می کند. گیلاس قهوه مالیده می شود اما همچنان بخشی از مخاط را روی میوه قهوه حفظ می کند. بسته به این که چه مقدار از پالپ و ترکیبات ناخوشایند از میوه قهوه حذف شده باشد، نام های مختلفی مثل عسل سیاه و عسل قرمز وجود خواهد داشت . پس از جدا کردن تفاله میوه، خشک شدن آن روی قفسه های خشک کن در گلخانه، آغاز می شود. زمان خشک شدن دانه ها بین 9 تا 12 روز است. نقطه قوتی که وجود دارد این است که طعم بهتری دارد اما نه به خوبی پیش پرداخت خشک . این سبک پپراازش مناسب مناطقی با نور خورشید کم است . نقطه ضعف ان نسبت به دو روش پردازش اولیه هزینه آن گرانتر است و قهوه سبز در طول نگهداری به راحتی تخمیر میشود.

قهوه سبز / فروش قهوه سبز در بازار و طبقه بندی معیارهای فروش

هر قهوه سبزی که در بازار جهانی قهوه به فروش می رسد باید بر اساس چندین معیار طبقه بندی شود:
تعداد عیبها در هسته سبز ، تفاله غربال، همچنین به عنوان اندازه هسته سبز (اندازه صفحه نمایش) شناخته می شود.

قهوه تخصصی : قهوه تخصصی ،برای ارزیابی دانه های عربیکا استفاده می شود .

روبوستای خوب :برای ارزیابی دانه های روبوستا استفاده می شود.

این مفهوم توسط Erna Knutsen در سال 1978 بدین شرح معرفی شد: آب و هوای مناسب و جغرافیایی خاص، دانه‌های قهوه را با ویژگی‌های طعمی منحصربه‌فرد و بسیار با کیفیت به نام «قهوه تخصصی» تولید می‌کند.
بر اساس این فرض، مفاهیم بیشتری توسعه یافتند. اما به طور کلی برای اینکه دانه ی قهوه ای به عنوان یک قهوه تخصصی شناخته شود، باید دو شرط لازم و کافی را داشته باشد:

دانه های قهوه باید بر اساس مقیاس SCA ، انجمن قهوه تخصصی ، امتیاز بالاتر از 80 را کسب کنند.
*شرایط لازم:

1. از مزرعه بالقوه، منبع بذر خوب.

2. برداشت، پردازش و نگهداری به روش صحیح.

3. فرآیند استخراج (توزیع) مناسب.

درباره برشته کردن، آسیاب کردن و دم کردن قهوه بدانیم

هر گاه صحبت از طعم قهوه و اینکه چه طعمی را برای قهوه دلخواهتان انتخاب میکنید ، می شود ، به مرحله برشته کردن قهوه می رسیم. بو دادن به منظور رسیدن لوبیا و آشکار کردن قوت طعم ذاتی آنهاست. و اگر قهوه را برشته می کنید که خام، ترش یا زغال شده است، در اشتباهید.
بهتر است بدانید چیزی به نام بهترین سطح برشته کردن وجود ندارد. بلکه بستگی به نوع قهوه و محل رشد آن دارد. و همچنین، بسته به فرهنگ دم آوری ، آنها روست روشن یا تیره را ترجیح می دهند.

مقیاس سطح برشته کردن، به برشته کننده بستگی دارد. بعضی از ترازوهای ضروری از دما، برای مقیاس کامل استفاده می کنند یا از طریق رنگ دانه های قهوه هنگام برشته شدن توصیف می شوند.
در این جا، بعضی از سطوح اولیه برشته کردن و بعضی از کشورهایی که اغلب از چه نوع برشته‌کاری استفاده می‌کنند را به شرح زیر فهرست می‌کنیم:

برشته یا روست کردن سبک از 205 تا 210 درجه سانتیگراد:
طعم: ترش ملایم، شیرین ، به شرطی که خوب برشته شود با رایحه های گلی و میوه ای. می تواند طعم علف و ترش مانند لیمو داشته باشد اگر خوب برشته نشده باشد .
مکان های محبوب برای این سبک برشته شدن : کشورهای شمال اروپا، بلژیک، آلمان، سوئد و ایالات متحده آمریکا.
هدف استفاده: مناسب برای علاقمندانی که فقط دوست دارند از عطر دانه های قهوه لذت ببرند، که در این صورت نباید با محصولاتی مانند شکر، شیر تازه و شیر تغلیظ شده استفاده شود.
زمان نگهداری: معمولاً زمان نگهداری آن کوتاه است، بهتر است ظرف یک ماه پس از برشته کردن مصرف شود، زیرا ماندگاری عطر کمتری دارد، اما دانه قهوه‌ای که کمی برشته شده است، عطر خود را از دست می‌دهد و چیزی برای نوشیدن باقی نمی‌ماند.

برشته متوسط ​​(روست متوسط ​​/ عادت راهبان) از 210-219 درجه سانتیگراد:
طعم قهوه : متعادل، به طور کامل ویژگی های برجسته ی دانه های قهوه، شیرینی را نشان می دهد.
محبوب برای مردمان کشورهای شمال فرانسه و بخش هایی از ژاپن.

مناسب برای افرادی که تعادل بین بو و طعم را هنگام نوشیدن دوست دارند. می توان قهوه را با شکر و شیر تازه همراه کرد.
زمان نگهداری: بیشتر از برشته کردن سبک، بهتر است در کمتر از یک سال پس از برشته شدن در صورت نگهداری خوب ، استفاده شود بهتر است در یک قوطی حلبی و یک پمپ گاز بی اثر مانند Illy یا یک کیسه قهوه با دریچه نگهداری شود.

به اندازه کافی برشته شده ، روست متوسط ​​تا کامل، کاملاً تیره : از 219-225 درجه سانتیگراد: رنگ تیره تر از برشته متوسط. اغلب لکه های متناوب روغن روی سطح فنجان قهوه وجود دارد.
طعم: پررنگ (بدن سنگین)، بو داده و همگن ، به دلیل از بین رفتن طعم اصلی و مشخصه در دانه های قهوه
محبوب برای مردمان کشورهای جنوب فرانسه و شمال ایتالیا.
هدف استفاده: مناسب برای اشخاصی که تلخی پررنگ و ملایم همراه با شکر، شیر تازه و شیر تغلیظ شده را برای قهوه خود دوست دارند.
زمان نگهداری: شبیه برشته شدن متوسط ​​است، اما اگر خوب نگهداری نشود، به دلیل چرب بودن سطح قهوه، به سرعت فاسد می شود و قابل خوردن نیست .

برشته شدن بسیار تیره یا حتی سیاه ، در دمای بالای 230 درجه سانتیگراد: از دست دادن بیشتر طعم ذاتی، سطح دانه های قهوه به دلیل وجود روغن سویا ، تیره و براق می شود.

برشته شدن بسیار تیره یا حتی سیاه در دمای بالای 230 درجه سانتیگراد: با از دست دادن بیشتر طعم ذاتی، سطح دانه های قهوه به دلیل روغن سویا تیره و براق می شود. طعم: عمدتاً چوب تلخ، برشته، سوخته. محبوبیت در کشورهای اسپانیا، جنوب ایتالیا و یونان. مناسب برای یک صبح، به منظور اینکه در طول روز بسیار هوشیار باشید.

زمان نگهداری: معمولاً کوتاه است، باید یک ماه پس از اتمام بو دادن حتما استفاده شود زیرا روغن زیادی روی سطح قهوه وجود دارد، بنابراین پوسته قهوه خیلی سریع کهنه می شود.

نحوه تغییر طعم ها در طول سرخ کردن

روست بسیار تیره به عنوان روست ایتالیایی شناخته می شود که به تیره ترین، روغنی ترین و تلخ ترین دانه های قهوه برشته شده اشاره دارد. نام این نوع برشته از سبک کباب ایتالیایی جنوبی گرفته شده است. اما بیشتر روست‌کننده‌ها در ایتالیا دانه های قهوه را تا برشته‌ای متوسط ​​تا برشته کامل ، برشته می‌کنند.

اکثر دانه های قهوه روست‌ تجاری ، در سرتاسر دنیا برای طعم کامل‌تر و ماندگاری طولانی‌تر، از برشته متوسط ​​تا کامل برشته می‌شوند که قیمت قهوه را نیز به نسبت کیفیت برتر آن بالا میبرد. دو مورد برشته روشن (روست روشن) و برشته خیلی تیره (روست تیره، خیلی سیاه و یا حتی مشکی) فقط برای بعضی از مشتریان علاقمند مناسب است و همچنین مهارت های خوب یا بد سرو دهنده را به چالش می کشد.

در قهوه آسیایی، مانند ویتنام، بسیاری از مردم دانه قهوه را به آرامی بو داده و سپس طعم ترش مانند لیمو زرد، لیمو سبز و توت های وحشی را ثبت می کنند. قهوه با دانه کامل یعنی آسیاب نشده بهتر از قهوه آسیاب شده نگهداری می شود. بنابراین هنگام آسیاب کردن و تبدیل ان به پودر قهوه ، باید در اسرع وقت از آن استفاده شود و باید قهوه را در جای خشک و دور از نور نگهداری کرد.