این قهوه از رست مدیوم قهوه ۱۰۰ درصد دانه سبز اندونزی تشکیل شده است.
یکی از دانه های معطر کشور اندونزی ای کی EK است که در ایران، خرید و فروش می شود.
نکته مهم: قیمت پایین این قهوه به دلیل پایین بودن کیفیت قهوه نیست! مقاله قیمت قهوه را به دقت مطالعه نمایید. به طور خلاصه قیمت پایین تر این قهوه تولید بیشتر در مبدا، تقاضای کمتر بازار و وارادات ارزان تر ای محصول است.
اندونزی امروزی یکی از اولین کشورهای جهان بود که قهوه را به صورت تجاری کشت کرد، قبل از بسیاری از آفریقا، بیشتر آسیا و آمریکا. با این حال، قهوه اندونزی سابقه ای 400 ساله دارد که با استعمار خشونت آمیز، بیماری و نزاع خدشه دار شده است.
با این وجود، علیرغم گذشته غم انگیز، قهوه بخش مهمی از زندگی اندونزیایی است و این کشور چهارمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است. بیایید نگاهی به این کشور جذاب، وحشتناک و قهوه عالی آن بیندازیم.
تاریخچه قهوه اندونزی
بازرگانان هلندی و استعمارگران پس از به دست آوردن دانه های قهوه از یمن (شاید با بیرون بردن مخفیانه آنها) در اوایل آن قرن، گیاهان قهوه را در اواخر دهه 1600 به اندونزی آوردند. جاوا که محل زندگی شهر جاکارتا است، اولین جزیره ای بود که در آن قهوه کشت شد (در آن زمان باتاویا نامیده می شد).
در سال 1699، دولت استعماری هلند مزارع در سراسر شهر ایجاد کرد و تا سال 1711، اولین صادرات بزرگ تجاری در حال انجام بود. جاوا به سرعت به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان قهوه در جهان تبدیل شد – و تامین کننده مورد علاقه اروپا برای دانه ها.
اندونزی به عنوان کشوری متشکل از صدها جزیره، به طور طبیعی شاهد گسترش مزارع قهوه به جزایر مجاور در طول قرن بعد بود. سوماترا به زودی به یک تجارت پر رونق تبدیل شد و پس از آن سولاوسی (که قبلاً به عنوان سلبس شناخته می شد)، بالی و تیمور (و همچنین ده ها جزیره بسیار کوچکتر) قرار گرفتند.
متأسفانه، فقر، سوءتغذیه، و شرایط کاری وحشتناک ممکن است در هر جایی که مزارع قهوه وجود دارد، مشاهده شود. صاحبان مزارع هلندی سختگیر، سخت کوش و خواستار بودند.
مشکلات قهوه اندونزی
زیرساخت ها در کنار تجارت قهوه گسترش یافت. جاده ها، قطارها و خطوط کشتیرانی ارتباط بی سابقه ای را با جزایر اندونزی فراهم کردند.
قهوه جاوا در نهایت با قهوه بندر موخا یمن ترکیب شد که منجر به اولین ترکیب تجاری قهوه شد: “موکا جاوا”. لوبیاهای اندونزی در اروپا به قدری مورد توجه قرار گرفتند که 10 برابر گرانتر از لوبیاهای برزیلی شدند.
بین سالهای 1860 و 1880، یک بیماری ویرانگر به نام «زنگ قهوه» سراسر آسیا را درنوردید و مزارع را در سریلانکا، اندونزی، مالزی و دیگر کشورهای سرزمین اصلی نابود کرد. هلندی ها برای نجات کسب و کار، نوع جدیدی از قهوه مقاوم در برابر بیماری به نام روبوستا را معرفی کردند که به طور گسترده در سراسر آسیا کاشته شد.
هلندی ها در سال 1942 برای همیشه از اندونزی بیرون رانده شدند و نه تنها در برابر لشکرکشی آلمان نازی به اروپا، بلکه در مقابل فشار ژاپن به اقیانوس آرام نیز تسلیم شدند. کنترل استعماری ژاپن در سال 1945 با تسلیم شدن به ایالات متحده پایان یافت و به ناسیونالیسم رو به رشد اندونزی اجازه داد تا ملت خود را به وجود آورد.
حقایقی درباره تولید قهوه اندونزی
وقتی هلندی ها و ژاپنی ها رفتند، مزارع توسط مقامات بومی بین کارمندان توزیع شد. تا به امروز، مزارع خانوادگی معمولی بیش از 90 درصد قهوه پرورشی در جزایر اندونزی را تامین می کنند.
متأسفانه، تقریباً 90 درصد از قهوههای پرورشی هنوز از گونههای روبوستا هستند – که با توجه به اتفاقی که در مورد زنگ قهوه رخ داد، قابل درک است. خوشبختانه، تولید عربیکا در سالهای اخیر بهبود یافته است و به لوبیاهای درجه تخصصی سوماترا و جاوا اجازه میدهد مورد توجه قرار گیرند.
فناوری “Giling Basah” که در دهه 1970 پس از مشاهده اثربخشی آن توسط سرمایه گذاران ژاپنی در سایر مناطق همسایه ظاهر شد، برای تهیه بخش بزرگی از دانه های قهوه اندونزی استفاده می شود. برخلاف قهوه شسته یا فرآوری شده، گیلاس های قهوه چیده شده با دست در مزرعه مبدا جدا می شوند و برای چند روز در پاسیو خشک می شوند.
لوبیاهای نیمه خشک (حدود 30 تا 50 درصد رطوبت) سپس به یک کلکسیونر تحویل داده می شود که لوبیاهای کشاورزان مختلف را با هم ترکیب می کند و در حالی که هنوز مرطوب هستند آنها را از طریق دستگاه پوست کندن می گذراند و سپس آنها را در پاسیو می گذارد تا برای چند روز خشک شود. . گفته می شود این روش ویژگی های خاکی و تند قهوه کشت شده در این منطقه از جهان را بهبود می بخشد.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.